انواع مفروضات بنیادی حسابداری:
مفروضات بنیادی حسابداری چندین نوع می باشد که در ذیل به توضیح آنها پرداخته ایم.
فرض تداوم فعالیت:
فرض بنیادی تداوم فعالیت، نشان از قبول تداوم فعالیت های واحد انتفاعی است، مگر اینکه شواهدی بر خلاف آنوجود داشته باشد. در نتیجه، در شرایط عادی و متعارف، گزارش ارزش های تصفیه، تخلف از این فرض بنیادی به حساب می آیند. تداوم فعالیت قبل از این که یک فرض بنیادی به حساب آید، یک پیش بینی است. طبقه بندی عناصر صورتهای مالی نظیر دارایی ها به جاری و غیر جاری بدهی ها به جاری و غیر جاری و … نتیجه قبول کردن فرض تداوم فعالیت است.
برای تبدیل سال شمسی به میلادی می توانید از تقویمآنلاین استفاده کنید.
فرض دوره مالی:
معمولا فعالیت ها و عملیات واحدهای انتفاعی، در دوره های زمانی مشخص و معین انجام می شود. نظریه تعیین دوره مالی تا حدودی تصنعی و اختیاری است زیرا، مقطعی مشخص از یک فرآیند مستمر را انتخاب می کند. می توان دوره مالی را یک سال شمسی یا دوره گردش عملیات تجاری مشخص کرد. از آنجا که یک سال در مقایسه با عمر واحد تجاری دوره ای کوتاه است، فرض دوره مالی موجب قبول حسابداری تعهدی، اصول شناخت درآمد (تحقق درآمد فروش) و تطابق هزینه ها با درآمد فروش شده است.
فرض تفکیک شخصیت:
پایه و اساس فرض شخصیت حسابداری بر این موضوع استوار است که حسابداران برای یک شخصیت حسابداری رایگان مشخص، به حسابداری و گزارشگری می پردازند. که در این فرض دو مساله حائز اهمیت است:
- ارائه تعریفی از واحد سازمانی و حسابداری از دیدگاه رابطه بین بخش های این واحد.
- رابطه بین شرکت و مالکان آن.
فرض اندازه گیری بر حسب پول:
در اقتصاد، پول به عنوان وسیله مبادله مورد استفاده قرار می گیرد. در نتیجه پول به عنوان استاندارد اصلی ارزش تلقی شده و مشمول فرآیند اندازه گیری است. صورت های مالی نیز برحسب پول رایج کشور مورد قبول واقع می شود. و همچنین تورم در خیلی از کشورها باعث شد تا تئوری های ارزشیابی و راه های جدید ارائه صورت های مالی، مورد ارزیابی قرار گیرد.
فرض تعهدی:
بر اساس این فرض زیر بنایی در حسابداری، درآمد ها به محض تحقق و هینه ها به محض تحمیل بدون توجه به زمان دریافت و پرداخت وجه نقد مربوط، شناسایی و ثبت می شوند. توسعه و گسترش حسابداری تا حد بسیار زیادی مدیون این فرضیه می باشد.
منبع: